พรอันใด ไหนประเสริฐ จงเกิดแด่

หากเป็นคู่กันแล้ว ไม่แคล้วคลาด

คนที่ใช่ในเวลา ที่ไม่เหมาะ

คนที่ใช่ในเวลา ที่เหมาะสม

ใครโชคดีมีคน ให้บอกรัก

ฉันสดับรับฟัง คำบอกรัก

การกระทำย่อมสำคัญ กว่าคำพูด

คำว่ารักออกจากปาก สักแต่พูด

เลือกไม่ถูก พูดไม่ออก บอกไม่ได้

โลกจะสวยดูสดใส

มีชนักปักหลัง คงลำบาก

ฉันไม่ใช่คนดี มีศีลธรรม

คิดให้เห็นเป็นธรรม เป็นกรรมเก่า

สิบเจ็ดปีผ่านไป ใครจะคิด

ทั้งชีวิตไม่คิด มีชายอื่น

เป็นแม่ม่ายลูกติด ไม่ผิดหรอก

แม้มีเงินหรือทอง กองตรงหน้า

หัวอยู่สูงใจอยู่ต่ำติดดิน

เข้าวัดวาแสร้งถือศีลกินแต่ผัก

เป้าหมายของชีวิต ที่คิดสร้าง

แก่อย่าแก่ แค่กะโหลก

รุ่งอรุณแสงส่อง...เรืองรอง

เป็นอีกหนึ่งวันไม่รู้ว่าชีวิตจะเป็นอย่างไร

ปกปิดเพราะว่ารัก

"คนไม่รู้" ...มักจะถูกมองเป็นคนโง่ หรือตัวตลกให้คนอื่นเยาะเย้ยในใจ

เธอเคยบอกกับฉันว่า ที่ทุกคนไม่บอกความจริงกับฉันเพราะว่าพวกเขา "รักฉัน" และเมื่อถึงวันที่ฉันรู้ความจริง  มีสักคนไหมที่คุณบอกว่า "รักฉัน" จะปลอบใจฉัน...ไม่เลย..ฉันไม่เห็นเลยสักคน ในสายตาของพวกเขา  สิ่งที่ฉันรู้สึกได้คือ...ฉันคือคนโง่ คนน่าสงสาร และคนน่าเวทนา  

ทุกๆ ครั้ง คนที่อยู่ข้างฉันและปลอบใจฉันคือ "เธอ" คนที่สร้างปัญหา  แทนที่จะคอยปกปิดและปลอบใจ  ทำไม? เธอไม่หยุดสร้างปัญหาละ

อ้อมกอดนี้ของพี่แสนอบอุ่น

การแต่งงานไม่ใช่บทสรุปของความรัก

ช่วงเวลาดีดี คนดีดี ไม่ได้มีมาทุกวัน

คนนึง "ทำ" ทุกอย่างเพื่อประคับประครอง